Neyi Merak Ediyorsun?

Neyi Merak Ediyorsun?

İnsan, hep gerçeği bilmek ister. Gerçekten mi? Bana doğruyu söyle! Hakikaten mi? İnsana söylenen çok basittir aslında... Gülümse!

“Bu mu yani? Bunları biliyorum, gülüyorum ya işte!” der hep insan.

“Keyifli bir insanımdır aslında…”                                     

“Böyle basit şeyleri anlatma bana…”                              

“Ne yani? Bütün derdimi bununla mı çözeceğim?” diye geçirir içinden.

Bir öğrenciye okulda, “Hocana git gülümse ve neyi anlamadığını sor” deyince;

Sormak istemez, “Tamam ya gerek yok!”  diyebilir.

Bir kadına, “Eşine tebessüm et. Evlilikte tatlı dilli olmak iyidir…” deyince;

“Niye ben ona hoş davranacakmışım? O bana öyle davransın!” diyebilir.

Bir anneye, “Çocuğuna  gülümse” deyince;

“Niye gülümseyeyim? Her yer her yerde, dağınıklık hat safhada, evde kurallara uyan yok!” diye bıkkınlıkla cevap verebilir.

Bir kadın çalışanına, “Diğer çalışanlarla çok mesafelisin, biraz samimi olmaya çalışabilirsin” diye tavsiyede bulununca;

“Davetkar bir kadın gibi görünmek istemiyorum” diyebilir.

Bir adama, “Patronunla itişminde biraz yumuşak davranabilirsin” deyince;

“Yanlış olana doğru demem” diyerek diklenebilir.

Bir patrona “Biraz gülümseyin." deyince;

“Öyle davranayım da beni yumuşak mı zannetsinler?” diyebilir.

Bildiğinden emin olmak ya da zannettiğine güvenmek konusunda insanoğlu oldukça ısrarlı olabiliyor. 

İnsanın hatasını savunması ve bu nedenle hatasını tekrar etmesi…

İnsanoğlu merak etmez mi? Bu benim başıma neden geliyor?

Neden tekrar tekrar aynı şeyi yaşıyor olabilirim?

Insan kendine bu soruyu sormuyorsa, nasıl çözüme yaklaşabilir ki?

O kadar kendinden eminken ve problem hala çözülmemişken…

Nasıl olur da insan aynı hatayı defalarca yaptığı halde farklı bir sonuç bekleyebilir?

İnsan yaptığı hatadaki gerçeği kabullenmedikçe meselesini halledebilir mi?

Gerçek, insanı her zaman üstün kılar.

İnsan, doğru davrandığından dolayı zarar görmez.

İnsan öğrendikçe daha derin bir anlayışa sahip olur. Önemli olan neyi neden yaptığını biliyor olmaktır. Herkesin yaptığı mesleği yapmak, herkesin aldığı muhitte ev sahibi olmak, sınavlarda derece yapan bir okulda çocuğunu okutmak değil mesele.  Asıl olan doğru davranışlarda bulunabilmektir.

Oysa ‘biliyorum’ demek daha etkiliymiş gibi gelir insana.

İnsanın öğrenme stili hiç değişmedi.

Düşünerek, irdeleyerek, tekrarlayarak ve kendi kelimelerine dökerek.

Bir kadının yemek yapmayı öğrenmesi,

Bir insanın liderlik yapabilmesi,

Bir insanın matematik sınavını geçebilmesi,

Bir çocuğun yürümeyi öğrenmesi,

Bir gencin karşı cinsle nasıl iletişim kurması gerektiğini bilmesi,

Bir ustanın ya da bir öğrencinin öğrenme stili hep aynıdır.

İnsan bilmediğini söylemekten sıkılır. Bilmediğini etrafına göstermek istemez. Aciz gibi görünmekten korkar. Güçlü görünmek ister. İyi olmak ister. Sebepler çoktur ama bu gerçeği değiştirmez. O konuda kişinin hala bilgisi yoktur.

Bu kadar bilginin hızlı aktarıldığı bir dönemde…

Duygular, görüşler, fikirler emojilerle ifade edilirken…

Kitapların özetleri varken…

Depresyonuna çare haplar varken…

İnsan bir cümlede kendini sanal ortamda ifade ederken..

Hızlı hareket etmek yerine öğrenmeye, anlamaya vakit ayırabilmek,

Ve karşısındakinin yaptığı veya söylediği değil aslında…

Ne anlatmak istediğine bakabilmektir önemli olan.

İşte bu, insanı ilişkilerinde tarzı olan biri haline getirir.

Doğru nefes alamıyor olmanın,

İlişkilerini yönetemiyor olmanın,

Bulunduğu yerde sıkılıyor olmanın,

Bir şeylere kızıyor olmanın,

Evinde duramıyor olmanın sebebini öğrenmek istemiyor insan.

Oysa insanı insan yapan şey bildiğini göstermek değil öğrenebiliyor olmasıdır.

Öğrenmeye verilen değerin, bilmekten daha kıymetli olması…

İnsanın neyi öğrendiği ve neye inandığı önemlidir. Bir davranışın asıl kaynağı o insanın ne düşündüğüyle alakalıdır.

Düşünce neyse davranışlar ona göre şekillenir.

Hayatınızda sevdiğiniz insanlar gibi mi davranıyorsunuz?

Yoksa sevdiğiniz insanlardan öğrenebilenlerden misiniz?

Sizden farklı olan kişilerden öğrenebiliyor musunuz?

İlginiz olmamasına rağmen, birilerinin başarılarını merak edebiliyor musunuz?

Onlardan öğrenebiliyor musunuz?

Sevmediğiniz bir insanla onun iyi olduğu konuyu ayırt edebiliyor musunuz?

Danışabiliyor musunuz?

Danıştığınız kişi isteğinizin tersini söylese bile onun deneyimine güvenebiliyor musunuz?

Siz ne kadar düşünüyorsunuz?

Merakınız kime ve hangi konuya?

Her zaman daha iyisinin var olduğu dünyada neyi merak ediyorsunuz?

Ve biliyor musunuz?

“Her bilenin üstünde mutlaka daha iyi bir bilen vardır.”